‘Het was echt pionieren in het begin’

Een carrière zoals Thijs Hendrikx die heeft gemaakt zou in de huidige tijd niet meer mogelijk zijn. Vanuit zijn militaire dienst solliciteerde hij naar een financiële functie bij de Brabantse gemeente Someren waar hij geboren is. Toen bleek dat hij geen affiniteit had met ­financiën werd hem gevraagd of hij interesse had in een vacature bij de afdeling onderwijs. “Ik was toen een jaar of twintig en wist niets van onderwijs. In mijn eentje worstelde ik mij door de ‘gele katernen’ van het ministerie, vol met wetjes en regelingen. Maar ik kreeg er plezier in en ik besloot me verder te scholen via de Bestuursacademie. Via de gemeente Hilvarenbeek besloot ik te solliciteren in Uithoorn. Dat was voor mij interessanter omdat ze daar ook openbaar onderwijs hadden. Dat was er in Brabant nog nauwelijks. En zo ‘emigreerde’ ik dus eind jaren zeventig van Brabant naar Vinkeveen, zo voelde het toen echt.”  

‘De dubbele petten van de wethouders begonnen te knellen.’

100 gulden per uur

Na tien jaar Uithoorn stapte hij over naar Amstelveen, en vervolgens naar Diemen. Dick Rasenberg volgde hem ­destijds op als ‘chef onderwijs’ in Uithoorn. De grootste verandering in die tijd: de verzelfstandiging van het openbaar onderwijs. “De dubbele petten van de wethouders begonnen te knellen: aan de ene kant waren ze wethouder van het hele onderwijsveld, aan de andere kant waren ze bestuurder van het openbaar onderwijs. Dat moest anders, was de breed gedragen opvatting: ook het openbaar onderwijs moest los van de overheid komen te staan.”
OOG begeleidde in de beginjaren van haar bestaan veel van die verzelfstandigingsprocessen en ondersteunde de stichtingsbesturen voor het openbaar onderwijs. En zoals dat gaat bij OOG, op een gegeven moment komt de vraag: waarom kom je niet bij ons werken? “Ik heb toen ruim een jaar de eerste directeur van OOG mogen zijn. Het was echt pionieren in het begin. Alles moest nog ontwikkeld worden: leveringsvoorwaarden, klachtenprocedures, ­tarieven – ik herinner me nog een discussie over een ­tarief van 100 gulden per uur: was dat niet wat te veel? Het bedrijf groeide snel, maar ik had al gauw door dat het optuigen van een compleet nieuwe organisatie niet mijn ding is. Ik gedij beter in een organisatie met een heldere structuur, waarin de procedures al een beetje zijn uitgekristalliseerd.” 

Thijs Hendrikx vertrok dus na ruim een jaar weer bij OOG om zich te gaan bezighouden met de scholenbouw in de nieuwe wijk Leidsche Rijn in Utrecht. En daarna was hij nog vijftien jaar werkzaam bij de gemeente ­Amsterdam als onder meer hoofd beheer en hoofd onderwijs in stadsdeel Oost en als beleidsmedewerker ­onderwijshuisvesting in Oost en in de centrale stad. ­Inmiddels is de cirkel rond en woont hij opnieuw in ­Brabant. Het jaar bij OOG had hij niet willen missen, maar wat niet bij je past, moet je ook niet doen. Ook dat is typisch OOG.